PRESENTE E FUTURO DA CASA

A vivenda conta con dúas habitacións dobres, con saída independente o exterior e un apartamento para catros persoas, cada un destes tres compartimentos esta ambientado nun concepto distinto: “o bosque” “outras culturas” e “a vida rural”. Podedes ver a distintas fotos no seguinte enlace http://www.toprural.com/Casa-rural-habitaciones/Ultreia_67582/fotos_pc.html ou nos enlaces do blog.

Na casa de “Ultreia” hai traballo, a xente cando ven por primeira vez, coñece o lugar, o trato..quere repetir, moitos dos clientes repiten.

Fan uns almorzos moi especiais, unhas bandexas de froitas cortadas e colocadas formando fermosas figuras, os nenos son os primeiros en rematar a froita. Ademais doutros productos.

Ensínanlles rutas de sendeirismo, lugares especiais, paisaxes, actividades ligadas o souto (fungos, castañas...) e interactuan co visitante.

A casa non é moi grande pero de momento váiselle sacando partido. A pesares de que non levan moito tempo no negocio nin no pobo, as relacións cos veciños son boas o mesmo que o funcionamento do negocio.

Hai temporadas baixas que aproveitan para viaxar a india ou a Alacante...

Podemos afirmar que o negocio funciona ben e ten unhas boas perspectivas de futuro.

Tamén lles gusta o cultivo de froitos do bosque, teñen unha pequena parcela experimental con moi bos resultados.

AXUDAS, FACILIDADES, DIFICULTADES...QUE PANORAMA ATOPAMOS?

Cando pechan o trato e a casa e deles...comeza o traballo. Unha parte da casa tiña unha habitabilidade relativa, nela é na que viven mentres reconstrúen o resto. O proceso dura dous anos longos. Durante ese tempo sacan os permisos oportunos e tratan de acollerse a algunha axuda. Isto déixalles un recordo pouco agradable. Falase de moitas axudas pero a hora da verdade...son poucas e nada doadas de conseguir. O sistema burocrático a seguir acaba bloqueando a moita xente. Cando eles piden as axudas só quedaban 2 tipos: As dedicadas a aldeas rurais e as casas con actividades agropecuarias (para coidar o medio). Nesta segunda intentárono, pero tiñan que darse de alta como gandeiros...o final desistiron. Pódese dicir que a administración acabounos queimando xa que eles polas súas ideas e proxectos merecían axudas. Cabe tamén dicir que no momento que chegan a xunta acababa de quitar algunha axuda.

A administración foi unha das súas primeiras dificultades xunto co récelo que tamén tiñan por vir de lonxe, medo pola aceptación dos veciños...O señor que lles vendeu a casa presentoulles veciños para tratar de introducilos ademais eles buscaron cursos e actividades para coñecer xente..e así pouco a pouco se fai o camiño.

¿POR QUÉ EN COUZADOIRO?

A pregunta é clara; ¿por que aquí e non noutro lugar? Unha vez que se decataron que querían vivir no campo, tamén pensaron nun lugar do norte de España, onde tiveran mar, montaña, moita vexetación, menos urbanización....unha combinación de factores que só no norte atopamos. En Asturias empeza a súa búsqueda , pero pronto acaban coñecendo unha casa en Cariño (pobo situado a uns 30 km de Couzadoiro). Esta casa requírelles tempo de estudio e varias visitas, nas cales coñecen algo mais a zona e acaban atopando a casa de Couzadoiro. Gustoulles moito a idea de que a casa se atopara rodeada de castaños, a súa ubicación, preto da costa e non moi lonxe dos servicios (Ortigueira esta a uns 8 km, supermercado, centro medico...). Cando conseguen cerrar o trato có propietario, rompen có seu traballo anterior. O dono necesitaba uns meses, os cales eles aproveitan para viaxar a India e continuar cós seus proxectos. Volven o cabo duns 6 meses e comezan o duro traballo de rehabilitación...dende outubro do 2005 ata o verán do 2008.

Xurde unha pregunta: ¿atopámonos diante dun caso de neoruralismo? Eu penso que si, nun típico exemplo, de xente que emigra da cidade cara o campo na busca dun vida mais tranquila e ademais neste caso para desempeñar unha actividade con relación a ese entorno.

Introducción

A casa rural ultreia sitúase nos "loureiros" aldea da parroquia de San Salvador de Couzadoiro, pertencente o concello de Ortigueira. Unha finca enorme de castaños, así como as vistas o mar (Ría de Ortigueira-Ladrido) converten o lugar nun sitio fermosísimo.

Fernando e Ingrid son os seus propietarios. Fernando traballaba en cooperación e é deseñador (delineante), viaxaba por Asia...Ingrid fixo traballo social e vivía en Alacante onde traballaba nunha empresa de servicios socioculturais. Ademais colabora coa fundación "Vicente Ferrer" e é así como se coñecen.
Atopan un punto en común na súa vida tan sosegada e deciden ir vivir o campo. A súas experiencias vitais foron creando a súa forma de ser e así identifícanse mais cós ritmos de vida propios do rural e non cós da cidade.
Ven no turismo rural unha opción de vivir no campo e obter ingresos, entendendo o turismo rural como unha actividade que respecte o medio. Ademais colaboran cunha fundación da India na cal inverten unha parte das súas ganancias.

O seu proxecto basease en tres piares básicos:
-Revalorización do medio rural
"Buscar e apoiar formas de desenrolo rural unidas a mellora da calidade de vida. Crear un espazo para a posta en marcha de actuacións vinculadas o terreo laboral dentro do contexto do turismo rural."
.
-Conservación do medio ambiente
"A casa atopase rodeada dun dos maiores soutos do ortegal e posiblemente da Provincia. Conservar e favorecer o mantemento de especies forestais autóctonas afrecendo a outros a posibilidade de disfrutar do encanto do bosque e os seus productos a través do aloxamento así como mediante a participación en actividades de caracter medioambiental no lugar."

-Responsabilidade social
"Ofrecer un lugar de encontro favorecendo o intercambio de diferentes culturas dentro e fora do noso pais, incluindo a colaboración con iniciativas para un desenrolo sostible noutros lugares do mundo." 

OS NOSOS PROTAGONISTAS